Douglas Coupland // canavarlar

girl friend in a coma

http://www.coupland.com/

'Temiz' bir geri dönüş kaygısını sürekli hissettim. Kirlilik, boka
bulanmışlık, çarpıklık, kirletilmişlik, baştan çıkartılmışlık; üstümüze
yapıştırılan bu markalar yabancılaşmamızı seçimden çok bir
zorunluluk haline getirmedi mi? Kendini yetişkin gibi hissetmenin kendi
duygularına, insanlığına karşı yabancılaşmak ve ilgisizleşmek
anlamına geldiğini bizler icat etmedik, bu mutlaka karşılık vermemiz
beklenen 'sosyal bir kod'du. Hayali seyirciler karşısında oyunlar
sergilediğimiz gençlik dönemimizin travmatik sonu, sancılı geçişin
başlangıcı. Açıkçası moda dergilerinin kapaklarından yok olana kadar
bunu hiç umursamadım. Göz kamaştırıcı dişi kurt, popüler kültür ürünü
Pam'in çıkışı ve inişi. Sorunum sadece uyuşturucu bağımlılığı ve
depresyon değildi; rulet masalarına, limuzinlere, para harcamaya,
kısacası kendimi 'muhteşem' hissetmeye ve hissettiren her şeye karşı
olan bağımlılığımdı. Ne yalan söyleyeyim, rehabilitasyon döneminden
sonra benimle yapılan "eski süper-model uyuşturucuyu nasıl yendi?"
söyleşileri bana hâlâ geri dönüş olasılığının sinyallerini veriyordu.
Sonuçta kirlenmişlik sosyal hafızadan silinir gider, siz artık kirlenme
korkusuyla kendilerini hijyenik hücrelerine kilitleyenlerin garantisi
olmuşsunuzdur. Aynı şeylere 'yeni' bir başlangıcın mümkün olduğuna
dair basit bir olasılık hesabının sağlamasını teşkil edersiniz. Farklı
şeylere farklı başlangıçlar yapabilmek ise ancak 'ben'i aşan bir
farkındalığı gerektiriyor. Belleğinizi boşaltmak; gerçekten kim
olduğunuzu maskeleyen ışıltılı yanılsamalar, atomlara ayrışma, hafıza
kaybı ve komadan sıyrılıp birlikteliği oluşturmak. Herhalde bizim
kuşağın arayışı da buna yönelik, hani şu meşhur X-Kuşağı. Ne saçma
20'lerin 'Kayıp Kuşağı', 60'ların 'Beat Kuşağı', 80'lerin 'Boş Kuşağı' ve
90'ların 'X-Kuşağı'. Farklı zamanlar, mekanlar, toplumsal ilişkiler,
kültürler, teknolojiler, trendler