Erkeğin gözüyle penis // canavarlar

Penisim ve ben

Çoğu zaman yalnız ve bir köşeye sıkışmış olduğuna bakmayın. İşine
geldiğinde tüm kimliğimizi, tüm değerlerimizi yerle bir eden penisimiz,
uyurken bile bize hükmediyor. Bize dev binalar yaptırıyor, son model
arabalar aldırıyor, bir yandan da kadınları korkutmaya devam ediyor

Emrah Güler
----
O sözcüğü yazarken biraz tedirginim. Bir yandan günümüzün en büyük
tabularından biri olarak varlığını devam ettirmekte direnen bir konuya
giriyorum, bir yandan da bir erkek olarak egoma hassasiyet göstermem
gerektiğinin farkındayım. Ama en önemlisi, çoğunlukla yalnız ve mahsun,
ara sıra da canavara dönüşen üreme ve boşaltım organıma adil
davranmam, hakkını vermem gerektiğini biliyorum. Hala o sözcüğü
yazamadım. Penis. Tamam, yazıya başlayabilirim.

Feminizmin bize çevremizdeki her türlü saldırı, saldırganlık ve yıkımın
kaynağı olarak gösterdiği penisin, bilinenin aksine bir erkeğin hayatına
küçük yaşlarda girdiğini biliyor muydunuz? Beynini yönetmeye başlamadan
çok önce? O meşhur saldırgan, suçlu ve ilkel kimliğine sahip olmadan yıllar
önce.

Çiş yapma konusunda kızlardan daha özgür olduğumuzu anlayıp, küçük
uzantımızın yalnızca vücudumuzdaki atıkları boşaltmaya yaradığını
sandığımız dönemlerde penisimiz bize erkek olmaktan çok, erkek çocuğu
olmayı öğretir ilk başta.

Bir taşı, kuru bir yaprağı, (büyüyünce de pisuvardaki bir sigara izmaritini)
hedeflemeyi öğreniriz. Sonra, sıkışmamızın son noktasına kadar bekleyip,
kumsalda ya da karda adımızı yazmaya çalışırız. Adımız beş harften
fazlaysa, başka bir sözcüğe döner bu doğal kaligrafi. Ç, ş, ö, ü hep problem
olur, onun için “çiş” yazmaktan kaçınırız bu yeni çokfonksiyonlu aracımızla.
Ne kadar sıkıştığımıza, ne kadar rahat bir ortamda olduğumuza bağlı
olarak; mesafe, projeksiyon, oranlama, atış gibi kavramlarla tanışırız.

Biraz daha büyüdüğümüzde, penisimizi sosyal ortamlarda kamufle etmenin
ne kadar önemli olduğunu görürüz. Hacim, yerleştirme, saklama, sürtünme
gibi kavramlar hayatımıza girer. Ergenlik çağıyla beraber, yeni
fonksiyonlarını keşfederiz penisimizin. Oraya oldukça fazla miktarda kan
gittiğinde, neler olduğunu görürüz. Artık akışkanlar konusunda da bir
fikrimiz vardır. Ve 14 yaşında, bir mühendis olabilmek için yeterli donanıma
sahibizdir.

Puro gerçekten puro mu?

Günümüzün cinsiyet ve cinsellik tartışmalarının en önemli metaforu haline
gelen penis, 1970’lerde sesini duyuran kadın hareketiyle beraber malesef
her türlü kötülüğün kaynağı olarak tanınmaya başladı. Tarihe ve tarih
öncesine baktığımızda, penisin zamanında ne kadar saygın ve pozitif bir
imajı olduğunu görebiliriz. Günümüzün kadın düşmanı penisi, bir zamanlar
bereketin, şansın ve yaşam enerjisinin sembolüydü.

Antik Yunan ve Roma’da penisin tapınma kültürü açısından çok büyük önemi
vardı. Dev bir ereksiyona sahip Yunan tanrısı Priapus’a hiçbirimizin yabancı
olduğunu sanmıyorum. Modern Batı kültürü ise penisi giderek gizleyip, bir
korku objesi haline dönüştürdü. Her türlü haliyle yüksek sanatta karşımıza
çıkan penisi, popüler kültürde görebilmemiz neredeyse imkansız.

İçimizdeki kadınla, feminen yanımızla barışmamız medyada bol bol teşvik
edilirken, bunun tem tersi cezalandırılıyor. Penis miti de giderek büyüyor.
Daha doğrusu, antik kültürlerden ya da psikanalizden tanıdığımız “fallus”
miti.

Penis ve fallus, temelde birbirlerinden ayrı kavramlar. Psikanalize göre
kadınlar da, erkekler de mükemmel üretici, hayat pınarı devasa fallusa
sahip değiller. Yani penisi evliliğe benzetirsek, fallus da masallarda ve
romantik komedilerde gördüğümüz idealize edilmiş evlilik.

Kadınlar için öncelik taşımayan boyut, nedense erkekler arasında gizli bir
rekabet, bir özlem kaynağı. Giderek büyüyen gökdelenleriyle, Manhattan ya
da Maslak, bizim tekelimizde. Ulaşamayacağımız fallusa biraz daha yakın
hissedebilmek için, her şeyin daha iyisini, bir yeni modelini, daha büyüğünü
istiyoruz. Bir puro bir kadın için sadece bir puroyken, bizim için başka bir
şeyler ifade ediyor. Penisimiz, çoğu zaman pantalonumuzun içinde
dinlenirken bile bize hükmediyor.

Kadınlar rahatlıkla penisle dalga geçip, onu pasifize edebilirken, en
kendisiyle barışığımız, en kendine güvenli olanımız bile O’nu daha çok mutlu
etmek istiyor, O’na hiç bir şekilde laf söyletmiyoruz. Toplum içinde O’nu
düşüncelerimizden uzaklaştırıp, saklayıp, görünmez yapıyoruz. Ama içten
içe biliyoruz ki, her şey penisimiz için. Ve tabii ki bir gün ulaşacağımız dev
fallusumuz için.